این روزا اونقد دلم پره که گاهی اضافه اش از گوشه چشمام بیرون میریزه!!! 

نمیدونم چی بنویسم...از کجا بنویسم....ولی میخوام یه چیزی رو که از ته دلم حسش میکنم رو بگم... 

چقدر دوست داشتن خوبه!چقدر خوبه که بدونی که یه نفر هست که همیشه بهت فکر میکنه!یه نفر هست که همیشه به حرفات گوش بده بدون اینکه ازت توقعی داشته باشه و یا حتی راجع بهت قضاوت کنه! 

نمیدونم ...به نظر تو هنوزم یه همچین آدمی پیدا میشه که بتونی بهش بگی سنگ صبور؟؟؟؟ واقعا کسی هست که بشه دوستش داشت و بهش ایمان داشت؟ایمان به اینکه واقعا دوستت داره و دوست داشتنش پاک پاکه؟ 

.......من که این روزا چیزی جز خنده های بی مهر و دلهای بی عاطفه نمیبینم...این روزا حس میکنم که خیلی تنهام خیلی..... 

دلم آغوشی میخواهد که نه زن باشد و نه مرد....خدایا زمین نمی آیی؟؟؟